Dlaczego błonnik jest niezbędny w diecie?

Doskonale wiesz, że błonnik pokarmowy jest bardzo ważnym elementem Twojej codziennej diety. Ale czy zastanawiasz się czasem, czemu jest taki wyjątkowy?

Błonnik jest częścią zdrowej i zbilansowanej diety. Dorosłemu człowiekowi zaleca się dziennie spożycie w granicach 20-40 g. Porcja ta zależna jest od masy ciała. Ilość błonnika możesz obliczyć dzielić swoją wagę przez pół, np. jeśli ważysz 60 kg, dzienna porcja błonnika w Twoich posiłkach powinna wynosić 30 g. Dieta wysokobłonnikowa jest bardzo korzystna dla organizmu. Jednak nie wszyscy ludzie mogą spożywać błonnik w zalecanych ilościach. Przy niektórych schorzeniach należy go wręcz ograniczyć do minimum, np. przy zespole jelita drażliwego.

Błonnik jak działa?

Mianem błonnika określa się wszystkie formy węglowodanów pochodzenia roślinnego. Nie jest on trawiony przez układ pokarmowy człowieka i nie zostaje przezeń wchłaniany, ani też przyswajany przez organizm. Kiedy jednak dostarczamy go z pożywieniem zbyt mało, możemy się spodziewać zaparć i różnych problemów trawiennych. Włókno pokarmowe, bo tak fachowo określany jest błonnik, składa się z pektyny, ligniny, hemicelulozy, które rozpuszczalne są w wodzie oraz z celulozy, gumy i śluzy – nie rozpuszczalnych w wodzie. Podstawową jego cechą jest zdolność do chłonięcia wody i przyśpieszania produkcji soków trawiennych. Poprawia perystaltykę jelit oraz ich ukrwienie, dzięki czemu składniki odżywcze są lepiej wchłaniane przez organizm.

Jak błonnik wpływa na organizm?

Zarówno błonnik rozpuszczalny w wodzie, jak i ten nierozpuszczalny mają duże znaczenie dla funkcjonowania organizmu. Pierwszy z nich zwiększa gęstość treści pokarmowej, regulując tym samym pracę jelit. Ma zdolność do wychwytywania toksyn, które następnie wydalane są z organizmu. Wpływa na skład mikroflory jelitowej oraz zmniejsza zawartość cholesterolu we krwi i obniża poziom glukozy. Błonnik nierozpuszczalny natomiast, zwiększa objętość mas kałowych. Pobudza ukrwienie jelit i perystaltykę jelit. Daje szybsze uczucie sytości i pobudza wydzielanie soków trawiennych.

Który błonnik lepszy?

Błonnik pektynowy (rozpuszczalny) czy błonnik celulozowy (nierozpuszczalny)? Oba rodzaje błonnika wpływają korzystnie na organizm człowieka. Dlatego należy postawić między nimi znak równości. Najcenniejszym źródłem błonnika pektynowego są owoce, szczególnie jabłka i grejpfruty oraz niektóre zboża, np. owies. Z kolei błonnik celulozowy występuje we wszystkich warzywach kapustnych, korzennych, szparagach, łupinach fasoli, otrębach pszennych, ryżu, kukurydzy i orzechach. Osoby mające problem z układem pokarmowym, np. stany zapalne czy wrzody, powinny więc unikać tych pokarmów. Zawarty w nich błonnik podrażnia ściany jelit, co u zdrowego człowieka wzmacnia perystaltykę i powoduje sprawne przesuwanie treści pokarmowej w dół. Lecz u osób cierpiących na nadwrażliwość jelit, będzie powodować ból i dyskomfort.

Dlaczego błonnik jest niezbędny?

Niedobór błonnika w diecie może prowadzić do powstawania otyłości, przewlekłych zaparć, cukrzycy insulinozależnej, licznych chorób układu krążenia, kamicy żółciowej, a nawet żylaków odbytu. Chłonie on różne substancje znajdujące się w przewodzie pokarmowym, m. in. cholesterol i trójglicerydy. Po czym zostają one wydalone z organizmu. Dzięki temu ich stężenie we krwi maleje. Dieta wysokobłonnikowa zapobiega zatem powstawaniu miażdżycy. Dobrze jednak taką dietę wspomóc dodatkowo sterolami roślinnymi, które blokują wchłanianie cholesterolu do krwi. Sięgnij więc po suplementy diety ze sterolami, np. Cholester, który dodatkowo zawiera czerwony ryż. Zboże to w jednej porcji ma aż 3 g błonnika!

Wiesz już dlaczego błonnik  jest tak ważny w codziennej diecie. Nie zapominaj, aby regularnie dostarczać go swojemu organizmowi!